Drakensbergen

22 februari 2018 - Winterton, Zuid-Afrika

Het is deze keer wat moeilijker om te beginnen aan mijn reisblogs. Vorige keren gebeurde er nog weleens wat in de eerste dagen, maar deze keer is het super rustig. De vlucht was soepel, de auto stond keurig klaar, geen gezeur met ophalen en wegrijden. Het spannendste was nog dat ik wat vreemde blikken kreeg toen ik mijn lange broek verwisselde met een korte achter mijn net gehuurde auto. Maar ja, ik ben er nou niet de persoon naar om me daar druk om te maken. De reis naar Drakensbergen verliep voorspoedig en nu zit ik hier. In een aangenaam cottage in een schitterende omgeving met prachtige golfbanen, lekker eten en goede wijnen. 

Wat wel leuk is om te vertellen is dat ik de eerste dag de cottage heb gedeeld met Elliot. Elliot is een hond van een jaar oud en in de korte tijd dat ik hier ben, zijn we vrienden geworden. De bazin is er vast van overtuigd dat Elliot een labrador is, maar Elliot en ik weten wel beter. Hij is nu al anderhalf keer zo groot als een labrador (het beest is nog geen jaar oud), heeft poten waarbij je denkt dat hij nog anderhalf keer zo groot gaat worden en heeft lichtgroene ogen. Dat heeft ertoe geleid dat Elliot en ik een goed gesprek hebben gehad over de goede zeden van zijn moeder. Zowel Elliot en ik zijn ervan overtuigd dat zijn moeder (wel een labrador) meer in de buurt heeft gedaan dan alleen wandelen. De bazin weet het echter nog niet, dus laten we het maar zo. 

Verder wordt de buurt, nette buurt trouwens, onveilig gemaakt door een bende bavianen. Tuig variërend van opruiende bejaarden tot agressieve pubers. Net als thuis dus. Mooi om te zien hoe ze hier bijna overal gewoon hun ding kunnen doen. Gelukkig is Elliot altijd in de buurt ze bij mijn cottage vandaan te houden. Je moet een beste baviaan zijn om ruzie met Elliot te maken.

Als je wat verder de bergen ingaat (jawel ik ben gaan hiken) dan kom je wat verloren zebra’s tegen in grasvlakte tegen de achtergrond van een prachtig berglandschap. Buiten de zebra’s is er niemand behalve ik. Het is half bewolkt en dat zorgt voor een scala aan kleuren licht- en donkergroen wat spectaculair is. Kortom, het is hier echt heel mooi. (Zal plaatje bijvoegen)

De cottage waar ik zit is heel prettig. Ik begon hier alleen en er zijn nu wat meer gasten. Bij het ontbijt kom je ze tegen en dat is heel gezellig, maar ‘s avonds ben ik tot nu toe alleen in een zeer comfortabele huiskamer. Niet iedereens ding, maar ik vind dat wel lekker. Er is wifi en een soundbar (speaker) die je via Bluetooth kunt benaderen. Het komt erop neer dat ik via wifi mijn spotify playlists afspeel via Bluetooth op een soundbar en luister naar muziek, die ik heb opgeslagen in de cloud. Buiten het feit dat dit heel normaal is, verbaas ik me hier toch over.

Foto’s

4 Reacties

  1. Brigit:
    23 februari 2018
    Foto van Elliot lijkt me hier wel op zijn plaats 😉
  2. Theo:
    23 februari 2018
    Bij foto’s is een plaatje van Elliot toegevoegd. Ik ben helaas weer te onhandig om het aan dit verhaaltje toe te voegen....
  3. Bram& marjo:
    23 februari 2018
    Ha Theo!
    Ziet er allemaal zeer indrukwekkend uit!! Hoe is t weer??
    Groet uit een koud Nederland,
  4. Theo:
    23 februari 2018
    Weer is prima. Een graadje of 25 a 30 warmer dan bij jullie :-)). Overdag tot een uur of vier zonnig. Na vieren gaat de helft van de dagen de sluizen los. Maar dan ook echt los. Vandaag is het een prachtige zonnige avond trouwens. Ik zag dat jullie aan het toeleven zijn naar een Elfstedentocht. Ook leuk natuurlijk!!