We zijn er...

Zoals altijd duurt het ff voordat je vanuit Nederland bent waar je wezen wilt. Op woensdagochtend stond junior om vijf uur 's ochtends op de stoep en na twee broodnodige koffies zijn we aan de reis begonnen. En na in een trein, een vliegtuig en een auto 22 uur te hebben doorgebracht zijn we in ons hotel in Sorocaba aangekomen. De bedoeling was om meteen onze eerste caipirinha in te nemen, maar daar waren we te moe voor. Een snel biertje ging nog en daarna vlot onder de Braziliaanse wol!

De volgende dag begonnen met een prima ontbijt, ook zonder caipirinha trouwens, met veel fruit en de fruitsappen. Alles super rijp en van de smaak van de fruitsappen krijg je bijna de tranen in je ogen. Ze hebben heel veel smaken sap zoals aardbeien, meloen, mango en dingen die je niet kent. Daar kunnen we aan wennen dus.

Na het ontbijt vroeg op pad gegaan voor een lange rit. We willen via Campo Grande naar Miranda en dat ligt een 1200 kilometer verderop. De gedachte is dat we wel zien hoever we komen, wat een beetje afhankelijk is van het wegennet hiero. En... Alles zit mee. De wegen zijn prima en zodra je de stad uit bent is er geen hond op de weg. Op de tolweg tenminste. 

Wat opvalt is de ruimte hier. Eindeloze rechte wegen met even eindeloze lege landschappen naast je. Indrukwekkend, zeker voor mensen die nog weleens een keertje in de randstad snelwegen hebben gereden. Kortom, de cruise control doet zijn werk en we zijn net voor het donker in Campo Grande.

De volgende dag na een paar sappies weer op weg naar Miranda, een stadje in de Pantanal en ons eerste reisdoel. Na twee uurtjes zijn we er en het feest gaat beginnen.