Rijden

Twee van de afgelopen drie dagen hebben in het teken gestaan van auto rijden in de bergen. De ene pas was nog mooier dan de andere. De eerste rit ging van sterrenkijk dorp A naar sterrenkijk dorp B. De afstand van A naar B is ongeveer honderdvijftig km en ik schat dat er ongeveer evenveel mensen tussen de beide dorpen in wonen als er kilometers tussen zijn. Omdat ik door de vriendelijkheid van Avis tijdelijk een echte auto mag rijden, heb ik de mogelijkheid om van de gebaande paden (wat ook al onverharde wegen zijn trouwens) af te gaan en de echte outdoor macho uit te hangen. Zo gezegd zo gedaan. 
Ik heb hier een aantal wegen gereden, waarvan wordt afgeraden om met een gewone auto te gaan rijden. Ik begrijp ook wel waarom. Het is fijn om wat extra grip en vermogen te hebben, als je op een grindweg naar beneden rijdt met een dalingspercentage van meer dan vijftien procent, met naast je afgronden die behoorlijk diep zijn. Uiteraard hebben ze hier van een vangrail nog nooit gehoord en je moet dus echt voorzichtig zijn. Als je gewoon voorzichtig bent is er overigens weinig aan de hand.
De beloning is er naar. Je komt op plekken waar je anders nooit zou komen en de uitzichten zijn onvergetelijk. Je rijdt op de hoogvlakte en je weet dat er een moment komt, waarop je van ongeveer 1600 meter hoogte terug moet naar 1000 meter. Toch zie je dat moment niet aankomen en opeens sta je bovenaan de berg met een uitzicht over een dal dat niet op lijkt te houden. In het dal is geen dorp of stad te zien en het gevoel van ruimte overvalt je. Spontaan springen de tranen in mijn ogen. Ik ben oprecht ontroerd. Waardoor is moeilijk te zeggen. Het is niet per se mooier dan andere dingen die ik gezien heb, maar het is wel overweldigend. Ik ben daar een kwartiertje blijven staan om alles op me in te laten werken en ben naar beneden gereden.
Ook in het dal tijdens de verdere rit die dag kom je niemand tegen. Ik weet nog steeds niet of ik nu wel of geen krik heb, dus enige onrust op dat punt voel ik wel. De omgeving zorgt ervoor dat je je daar niet al te lang mee bezig houdt. Met nog een kilometer of tachtig te gaan merk ik dat ik moe begin te worden. Met Tom Waits in de achtergrond kijk ik op mijn klokje en zie dat ik al vierenhalf uur aan het rijden ben. De tijd vliegt voorbij. Een uurtje later ben ik in B, ga naar de super, trek een wijntje open en steek mijn braai aan. De schattige lammetjes van de Karoo, die je onderweg regelmatig ziet, smaken verrukkelijk. Mijn huisje is top en ik geniet van een prachtige dag.
De volgende dag hoef ik het eigenlijk niet over te hebben. Het huisje waar ik nu zit heeft alles wat je kun bedenken en ik heb helemaal niets gedaan. Uitgeslapen, boekje gelezen, opnieuw in slaap gevallen, TV gekeken, wijntje geopend en de braai weer aangemaakt. Net als thuis, maar dan met lekker weer. Op mijn terras heb ik een prachtig uitzicht de wijde wereld in en ik wil eigenlijk ook even helemaal nergens heen. 
Na mijn dagje rust ben ik weer in de auto gestapt en opnieuw op een onverharde weg richting de kust gereden. Ik heb weer genoten van de verrukkelijke leegte en de prachtige uitzichten. Na een uurtje of drie ben ik weer ergens. Er rijden auto's, er staan huizen, er is weer een snelweg en er zijn wegwerkzaamheden. Kortom terug in de bewoonde wereld. Ik weet niet of ik daar wel blij mee ben. De rust en ruimte wennen snel en werken behoorlijk verslavend.
De B&B waar ik zit is een leuk ding. Het doet een beetje backpackersachtig aan, maar is net ff wat luxer. Ik zal eens kijken of ik me wat meer van mijn sociale kant kan laten zien en vanavond is aan de babbel kan raken. Ik eet in ieder geval vanavond mee hier. Ik heb geen idee wat de pot schaft, maar dat zullen we wel zien. 
Overigens ben ik hier ook in een prachtig gebied. Ik heb me voorgenomen om hier de auto af en toe te laten staan en wat hikes te gaan doen. De spareribs, T-bone steaks en lamskoteletten moeten er ook weer een keer vanaf tenslotte...