Wat zoal opvalt hier

Natuurlijk vallen je dingen op als je door een land reist. Ondanks dat de apartheid als zodanig niet meer bestaat, is er in dit land nog steeds een (on)behoorlijke ongelijkheid tussen blank en zwart. Het meest opvallende waren wel de wegwerkzaamheden die in heel Zuid Afrika worden uitgevoerd. Ongetwijfeld zijn de blanken in de planning en organisatie hiervan erg druk geweest, maar in de uitvoering zie je bij wegwerkzaamheden alleen maar zwarten aan het werk. Zodra je in een winkel, restaurant of wijnhuis komt is het altijd hetzelfde. De zwarten zijn aan het werk en de blanke is de baas.
Zelfs bij het voor mij gelukzalige moment dat mijn band gerepareerd werd, zijn de blanken een praatje met mij aan het maken, terwijl hun "medewerker" mijn band aan het repareren is. Als ik vraag of ik iets (financieels) voor die jongen kan betekenen, krijg ik als antwoord: "dat moet je niet doen, hij komt uit Malawi". Slap van mij natuurlijk om daar verder niets mee te doen.
Het verschil tussen blank en zwart is nog lang niet weggepoetst. De blanken zijn bijna allemaal bang dat er een keer een echte opstand komt, waarbij zij er niet goed vanaf zullen komen. De zwarten hebben de politieke macht in handen, terwijl de blanken de economische macht in handen hebben en ervoor zorgen dat Zuid Afrika de best draaiende economie van Afrika is, waar de zwarten op hun beurt weer voor een deel van mee profiteren. Een bizarre balans ontstaat hierdoor volgens mij. 
Het directe gevolg is dat als je door dit land reist je vrijwel alleen met blanken te maken hebt. Alleen in de bediening, in supermarkten en bij benzinepompen kom je zwarten tegen. Heel zelden maak je daar contact mee. 
De blanken die ik tegen ben gekomen zijn zeer religieus. Waar ik nu ben, barst het in huis van de tegeltjes met bijbelse wijsheden. Op de stenen trap naar het zwembad staan aan het geloof gerelateerde spreuken. Op de WC ligt een religieus weekblad en ga zo maar door. Het is trouwens wel leuk om in het Afrikaans een stukje in de bijbel te lezen, die standaard overal naast je bed ligt. Een keertje wat anders dan de staten vertaling. 
Ook nu kwam ik weer een project tegen wat me genoeg aansprak om een bijdrage aan te leveren. Dit project wordt (evenals vorig jaar trouwens) door de eigenaren van mijn bed&breakfast geleid. Dakloze kinderen en enkele volwassenen worden in de christelijke gemeenschap opgevangen en opgeleid. Het doel is dat ze uiteindelijk met voldoende bagage zich in de maatschappij kunnen redden. Het mooie van dit soort kleinschalige projecten is, dat er weinig geld aan de strijkstok blijft hangen. Tenminste, daar ga ik vanuit.